Czy wiecie, że…?
W sobotę 16 listopada 2013 została rozstrzygnięta pierwsza edycji konkursu Nagroda Poetycka im. Wisławy Szymborskiej.
Nagroda ta ma charakter międzynarodowy. To pierwsza taka nagroda w Polsce. Tak prestiżowa i tak znaczna finansowo. Za wiersze. Poeci Krystyna Dąbrowska i Łukasz Jarosz zostali ex aequo laureatami. Nagrodę wręczono podczas gali w Małopolskim Ogrodzie Sztuki w Krakowie.
Poeci zostali nagrodzeni za książki wydane w zeszłym roku: Krystyna Dąbrowska za tomik „Białe krzesła” wydany nakładem Wydawnictwa Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, a Łukasz Jarosz za książkę „Pełna krew” wydaną przez Znak. Wartość nagrody to 200 tysięcy złotych. Zwycięzcy otrzymali także statuetki będące przestrzennym przedstawieniem wyklejanki Wisławy Szymborskiej.
Do pierwszej edycji nagrody nominowani zostali autorzy pięciu tomów poetyckich wydanych w 2012 r.: Justyna Bargielska, Krystyna Dąbrowska, Łukasz Jarosz, Krzysztof Karasek i Jan Polkowski. W sumie w konkursie uczestniczyło 176 książek, które spełniły wymogi formalne (zgłoszonych było 236 tomików).
Nie da się opowiedzieć wierszy. Trzeba je przeczytać i pozwolić im na zniewolenie myśli. Bo – jak napisała kiedyś sama Szymborska – „nie ma rozpusty gorszej niż myślenie”. Pozwólmy sobie czasem na taką rozpustę, choć ona wymaga w dzisiejszych czasach odwagi.
Dąbrowska powiedziała podczas gali, że powstrzymuje nas „strach przed wierszem”. Nic dziwnego, poezja ma skondensowaną moc demaskatorską, bo operuje lapidarnym, stężonym słowem. Słowo w wierszach może ranić, ale nie zabija. Zabija proza. Życia, myślenia, czucia. Kto czyta wiersze, widzi więcej, myśli głębiej i czuje intensywniej.
Obejrzyjcie koniecznie: http://www.youtube.com/watch?v=t2JQ5KHwHh8
źródło: http://blogi.dziennikzachodni.pl/ksiazkimimowszystko/2013/11/16/nagroda-szymborskiej-nie-poezji-ale-prozy-sie-bojmy/